အပြာစာပေ

ကြာလေကောင်းလေပါပဲကွယ်

ဘုန်းကြီးဘဝ နဲ့ ကျုပ် စိတ်တော်တော် ပြန်ငြိမ်သွားတယ်။ ခု ဘုန်းကြီး လူထွက်ပြီး သန်းမြ နဲ့ ပြန်နေတော့ အရင် အတိုင်းပါဘဲ၊ သန်းမြလဲ ကျုပ်နား ကပ်ကို မကပ်တော့၊ ည အိပ်ချိန်တောင် တစ်ယောက်နဲ့ […]

အပြာစာပေ

ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမရယ်

ဆရာမ နှင်းနှင်း က အိမ်ထောင်သယ် ဒါပေမဲ့ သူ့ယောက်ကျား အဝေးမှာ သူက သူ့သားနဲ့နေတယ် သူ့ယောက်ကျားက တစ်လတခါတောင်ပြန်လာချင်မှ လာတာ။ ဆရာမ နှင်းနှင်း က အသက်ကသာ ကြီးတာ ကာမစိတ်ကတော့ရှိတုန်း။ ပထမတုန်းကတော့မသိပါဘူး နောက်ပိုင်းကျမှ

အပြာစာပေ

ရောက်နေပါပြီ အထွဋ်အထိပ်ကို

ထွန်းကျော် အိပ်ယာမှနိုးတော့ တစ်အိမ်လုံးတိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်လျက် ရှိသည်။ သူသည် အိပ်ယာမှ နိုးနိုးခြင်း ရေချိုးလိုက်လျင် ကောင်းမည်ဟုတွေးကာ အင်္ကျီကိုချွတ်၊ သဘက်တစ်ထည်ကို ပုခုံးပေါ် တင်၍ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့လေသည်။ ရေချိုးခန်းသို့သွားရန် မီးဖိုဆောင်ထဲမှ ဖြတ်အထွက်တွင် ထွန်းကျော်

အပြာစာပေ

ဘယ်လောက်ကြီးကြီး ဧည့်ခံပါမယ်ရှင်

ရန်ကုန်မှ မန္တလေးသို့ ထွက်ခွာမယ့် အမှတ်(၅) အဆန် အမြန်ညရထားကြီးရဲ့ အိပ်စင်တွဲဆီ မီချယ် အချိန်မီ ရောက်လာခဲ့တယ်။ အဝတ်အစားထည့်တဲ့ အိတ် တစ်လုံးပဲ ပါတာမို့ ရထားပြတင်းနားက ပစ္စည်းတင်စားပွဲလေးအောက်နားမှာ အိပ်ကို ကပ်ထားလိုက်တယ်။ ဖုန်းကိုဖွင့်ပြီး နာရီကြည့်လိုက်တော့

အပြာစာပေ

တခုလပ်

“ဟေ့ကောင်… ဇော်ကြီး … အဲ့ဆော်… မိုက်တယ်နော်” “အေး…ဟုတ်တယ်ကွ… နောက်ကကြည့်ရင် ပိုတောင်မိုက်သေးတယ်” “အမလေးလေ ဘာတွေကြည့်ပြီး မိုက်နေရတာလည်း ဇော်ကြီး နဲ့ ကျော်မြင့် ရယ်…. နင်တို့လည်း ငမ်းစရာရှားလို့ ဒီလို တစ်ခုလပ်ကိုမှ ငမ်းရသလားဟဲ့”

အပြာစာပေ

မောင်တို့ ဘီဆိုက်ဒ် သွားရအောင်

“သဲရေ… သဲ… မောင်ပြန်လာပြီ… တံခါးဖွင့်ပါဦး…” “ဟင်… မောင်… ပြောတော့ နောက် ၂ ရက်လောက် ကြာဦးမှာဆို…” “ဟုတ်တယ်… သဲနဲ့ ဖုန်းပြောတုန်းက အဲ့လိုပဲ… နောက်တော့ အလုပ်က စောစော ပြီးတာနဲ့ ဂျာကြီးကလည်း

အပြာစာပေ

အရုပ်ကလေးနဲ့ပြန်လုပ်မယ်

ကျွန်တော်က အားရင်အားသလို ရွားဦးဘုန်းကြီးကျောင်းက ခရေပင်ကြီးကို ဝန်းရံထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ သွားပြီးနေလေ့ရှိပါတယ်။ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတာ နိမ့်မြင့်မရွေး လက်ခံပေးနေတဲ့ နေရာဆိုတော့ စဏ္ဍာလ လို့ခေါ်တဲ့တောင်းစားတဲ့ သူတွေ လာရင်လည်း အဲဒီဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လာရောက်တည်းခိုလေ့ရှိတယ်။ ကျွန်တော်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာနေရင် သူတို့က ကွပ်ပျစ်နားက

အပြာစာပေ

ခွင့်လွှတ်ပါမိုးရယ်

မေမိုး မျက်နှာလှလှလေးသည် အောင်စိုး ၏ သူမကိုအာသာ ငမ်းငမ်း ကြည့်နေသော မျက်လုံးအစုံကို မြင်ပြီး ထိတ်ခနဲ လန့်သွားမိသည်။ အောင်စိုးသည် သူမ ပျိုဖော်ဝင်စ ၁၅ ၁၆ နှစ်သမီးတည်းက ခု အသက် ၂၁

အပြာစာပေ

ပါဝါမျိုးစုံနဲ့ ဖမ်းစားသူလေး

အခန်း (၁)🏵️ “နင်ကြိုက်သလို လုပ်ပါကွာ… ငါ့ကို အသုံးပြုလို့… မိုက်မဲစွာ မီးတောက်ထဲ… ခုန်ဆင်းစွာ စတေးလိုက်တော့မယ်” ငြိမ်သက်နေသော iphone လေးထံမှ စည်သူလွင်ရဲ့ အပြင်းစားသီချင်းသံ ပေါ်ထွက်လာလျှင် အကြင်နာက display ပေါ် ငုံ့ကြည့်လိုက်ကာ

အပြာစာပေ

ပါဝါမျိုးစုံနဲ့ ဖမ်းစားသူလေး(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

🏵️အခန်း(၇)🏵️ “ကြင်နာ့ကို လွမ်းနေပြီ… ပြီးတော့ ကြင်နာ့ပိပိလေးကိုရော… နောက်တော့ ပိပိလေးကထွက်လာတဲ့ ကြင်နာ့ ကာမရေလေးတွေ” “အင်း… ကြင်နာလည်း ဇေ့ကို လွမ်းတယ်… ဟို ဟို ဇေ့ကောင်လေးကိုရောပဲ” ကြင်နာနဲ့ဇေရဲ ကွဲကွာခဲ့ရသော နေ့ရက်များအတွက် အတိုးချကာ

အပြာစာပေ

နွယ်နီရဲ့စိန်ခေါ်သံ

အသက် (၁၈) နှစ်အရွယ် ချောမောလှပ ၊ တောင့်တင်းဖြူဝင်းသော မိန်းကလေး တစ်ယောက် ဗင်ကားအဖြူလေး၏ ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်၍ ကူရှင်ပေါ် တင်ပါးလွှဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ တင်လိုက်သည်..။ ပေါင်လည်လောက်နီးနီးသို့ပင် တိုကပ်နေသော စကပ်တိုလေးအနားက

အပြာစာပေ

စိတ်ရဲ့ခေါ်ဆောင်ရာ

အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ်သို့ လေယာဉ်တစ်စင်း ဆင်းသက်လာလေသည် ။ ထိုလေယာဉ်ပေါ်မှ အသားဖြူဖြူ ဗလတောင့်တောင့်ဖြင့် ကြည့်ကောင်းသော ယောက်ျားတစ်ယောက် နေကာမျက်မှန်လေးတပ်ကာ ဆင်းလာခဲ့သည်။ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံကို စတိုင်ကျကျလေး ဝတ်ကာ ဆံပင်တိုလေးကို ဂျဲလ်ထောင်ထားသည် ။ သူ၏ စတိုင်သည် တကယ်ကို

Scroll to Top